* منّت: سپاس، شکر، نیکویی را: حرف اضافه (به معنای مخصوصِ) عزّ: ارجمندی
عزّ و جلّ: دو جملة عربی است که هریک از فعل ماضی و ضمیر مستتر هو» تشکیل شده است. این فعلها را در فارسی میتوان صفت» دانست. عزَّ و جلًّ: گرامی، بزرگ و بلندمدتبه (جملة معترضه)
قربت: نزدیکی به شکر اندرش: در شکر کردن او(جهش ضمیر) مزید: افزونی، زیادی
ممد: یاری رساننده حیات: زندگی، عمر مفرّح: شادیبخش
ذات: حقیقت هر چیز، وجود، هستی قربت، نعمت: سجع متوازی حیات، ذات: سجع مطرف موجود، واجب: سجع متوازن فرومیرود، برمیآید: تضاد
طاعتش موجب قربت است: تلمیح دارد به آیة: اِنَّ اکرَمَکُم عنداللهِ اَتقاکُم. (درحقیقت، ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست) سورة حُجُرات، آیة 13
شکر ,سجع ,ذات ,آیة ,جملة ,ضمیر ,نعمت سجع ,سجع متوازی ,قربت، نعمت ,هستی قربت، ,چیز، وجود،
درباره این سایت